Mentha x piperita L. Huds.
Pepermunt:
bevordert de spijsvertering
Munt is niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven: van verfrissend snoepje tot digestieve thee: we kennen het allemaal en worden er geregeld mee geconfronteerd. Van munt bestaan talrijke variëteiten, maar de bekendste is wel de Mentha Pipereita of pepermunt. Ze staat dan ook, in vele tuintjes, om in de zomer knipklaar te zijn voor verse muntthee. Maar munt heeft nog meer eigenschappen.
Geschiedenis van de plant
Pepermunt is een overblijvende plant die zo’n 40 tot 60 centimeter hoog wordt. Ze behoort tot de familie der lipbloemigen (Labiatae). Lipbloemigen hebben tweeslachtige bloemen, die in schijnkransen in de bladoksels staan. Ze hebben vierdelige splitvruchten. De plant werd vanwege haar vele toepassingen veel in kloostertuinen gekweekt. De medicinale toepassing van muntsoorten is zeer lang bekend. Zowel de Egyptenaren als de Grieken en de Romeinen hebben de plant beschreven als medicinaal- en keukenkruid. De Vlaamse arts en plantkundige Dodoens, die van 1517 tot 1585 leefde en het bekende Cruydtboeck heeft samengesteld, beval pepermunt aan bij onder andere een gevoelige maag en bij menstruatiepijnen.
Eigenschappen
De etherische olie van pepermunt werkt bij het inademen antiseptisch en bevordert het ophoesten. Verder werkt de plant ontspannend op het gladde spierweefsel en is licht pijnstillend. Daarnaast werkt pepermunt tegen misselijkheid en gebrek aan eetlust; ze heeft een gunstig effect op de spijsvertering. Mensen met maag- en darmklachten, maar ook met een gal- of leveraandoening hebben vaak baat bij pepermunt.
Bij uitwendig gebruik geeft de plant een koudegevoel, hetgeen veroorzaakt wordt door een prikkeling van de betreffende gevoelszenuwen. Dit leidt tot een verminderde pijngewaarwording.
Verwerking
De jonge verse bladeren worden geoogst en verwerkt. Via waterdampdestillatie wordt de etherische olie uit de bladeren gewonnen.
Toepassing
Pepermunt kan, vooral in combinatie met andere oliehoudende planten, worden geïnhaleerd door stomen (enkele druppels in een halve liter heet water), of met behulp van een inhaleerapparaat en heeft dan een gunstige werking bij neusverkoudheid, voorhoofdsholte- en bijholte-ontsteking en bronchitis. Bij hoofdpijn kan men enkele druppels op de slapen wrijven. Dit geeft een verkoelend effect en leidt tot een verminderde pijngewaarwording. Aangezien pepermuntolie het oogbindweefsel prikkelt, dient men het contact met de ogen te vermijden.
In combinatie met een aantal planten die specifiek op de lever werken, kan pepermunt de leverfunctie verbeteren, het cholesterolgehalte in het bloed verlagen, en verschillende spijsverteringsstoornissen bestrijden.
Om zelf te doen
Pepermuntsiroop tegen maagklachten: laat 50 gram gesneden bladeren een uur trekken in een halve liter kokend water. Los in dit aftreksel langzaam 250 gram suiker op. Daarna enkele minuten laten koken en indampen. Neem hiervan, naar behoefte, enkele malen per dag een lepel.
Pepermuntthee tegen brandend maagzuur: vermeng 2 delen pepermuntblad met 1 deel valeriaanwortel en 1 deel melisseblad. Voeg 20-30 gram toe aan een halve liter kokend water en laat het geheel 5 minuten doorkoken. Drink hiervan, na filteren, een warm kopje voor de maaltijd.
Pepermuntblaadjes tegen onfrisse adem: kauw op verse blaadjes van de pepermunt.
Pepermuntthee tegen spijsverteringsstoornissen en hoofdpijn: giet op 15-20 gram gesneden bladeren een kwart liter kokend water en laat het geheel 10 minuten trekken. Drink hiervan elke dag 2-3 kopjes.
Overgenomen uit i-Sana 2013.